Περιεργο σκηνικο Πεμπτιατικα.

Ωρα καπου γυρω στις 22:45.

Πετρου Ραλλη, λιγο μετα το Κρατικο Νικαιας.
Εγω μεσα στο Focus, να ακουω Mr. Mood και το συναφι κακο συναπαντημα, κινουμαι με...ταχυτητα παραπανω απο την κανονικη. 
Στα 200 μετρα διακρινω μια φιγουρα, φοραγε ασπρο φουτερ ή τι στο διαλο ηταν αυτο. Στη μεση του δρομου δεσποζε ακουνητο το σουργελο, το γαμωπαιδο του πουτσου. Στα 100 μετρα αποφασιζω να κοψω διοτι διεκρινα πως δεν ελεγε να κουνηθει απο τη θεση του το κωλοπαιδο. Στα 50-60 μετρα αρχιζει να κατευθυνεται προς τα μενα, ενω κινουμαι με γυρω στα 50-60 χιλιομετρα ανα ωρα, αρχιζω να κοβω παλι. Λεω του πουστη θα κανει στην ακρη. Κορναρω, παιζω τα φωτα.
Τιποτα.
Γαμω τον διαολο βραδυατικα τι μου τυχε λεω τωρα. Κοβω και αλλο, στα 10 μετρα τωρα. Το αμαξι ισα που κινειται. Ειδα το βλεμμα του. Σαλταρισμενο. Καπου γυρω στους 16-17 χειμωνες να χει δει. Συνεχιζει ακαθεκτο το μικρο καθαρματακι να κινειται προς τα μενα, με βλεμμα αχανες, πηγα να κανω ελλιγμο να το αποφυγω, το περιμενα πως θα κανει μαλακια και φρεναρα τελειως. Ξανακοιταω το βλεμμα. Το ιδιο σαλταρισμενο βλεμμα. Σκοτεινιασε το μυαλο μου, ανοιγω το παραθυρο αμολαω κατι χριστοπαναγιες. Ολους τους Αγιους κατεβασα απο εκει πανω. Με κοιταγε σαν χαμενο, γαμω. Κανω αριστερα, αποφευγω το γαμωπαιδο και φευγω. Πηγαινοντας αργα, κοιταω πισω και βλεπω τη κυκλοφορια σταματημενη, πρεπει η αποβλακωμενη πιτσιρικα, να συνεχιζει το χαβα της. Φτανω σπιτι, καθομαι και σκεφτομαι τωρα, ποσο βλακεια μπορει να εχει απορροφησει αυτο τωρα απο το Ιντερνετ, απο την Τηλεοραση, απο το Ραδιο, απο παντου. Σκεφτομαι πως μπορει να θολωσε τοσο, ενα εφηβικο μυαλο. Ενα μυαλο που ακομα δεν εχει μαθει να καταλαβαινει τα γυρω του.


Που κοιτατε ρε γονεις γαμω το μουνι σας γαμω?