δεν υπηρξε ποτε,αλλα φαινοταν τριγυρω.
δεν το ειδα ποτε,αλλα το ενιωθα γυρω.δεν με φιλησε ποτε,μα εχω ακομα σημαδια στον λαιμο μου.
δεν τις κρατησα το χερι ποτε,αλλα εκεινη ετρεχε μαζι μου.
δεν μου μιλησε ποτε,αλλα ξερω τα παντα για εκεινη.δεν με γνωρισε ποτε,μα λεει πως με ξερει.
Παλια της ειχαν φορεσει στολιδια,μα εκεινη γερασε.
παλια την επερναν αγγαλια και εκεινη γελουσε.
τωρα γερναει και ψαχουλευει λιγο αγαπη απο τα χερια τους.
"Πες μου ακομα πως αξιζω" μου ψυθιριζει.Εγω γυρνω το κεφαλι,ακουμπαω το χαρτι μου,και ζωγραφιζω παλι.
Η Βερα δεν ηταν ποτε εδω.