Θα σου πω 2-3 πραγματακια για μενα.
Καταρχας, οσο θα μιλαω, να μην με διακοψεις γιατι δεν εχω δημοκρατικες και φιλελευθερες τασεις, τρωω σκαλωματα και δεν υπολογιζω τιποτα πανω στον παροξυσμο μου. Ε, εχω προβλημα ρε παιδακι μου, δεν γουσταρω τις διακοπες την ωρα που προσπαθω να πω κατι σοβαρο.
Αρχιζω λοιπον με εναν ανορθοδοξο τροπο. Θα σου πω, τι ΔΕΝ ειμαι.
Δεν ειμαι φαποεισπρακτης, μπαμπαδογλυφτης και κονιορδος ψηφοφορος-αποχατζης. Δεν ειμαι κομμουνιστης, φασιστας, αναρχικος και ΟΥΤΕ κατα διανοια "Δημοκρατης". Δεν ειμαι υποστηρικτης του..."φιλελευθερισμου". Δεν θεωρω τους πουστηδες και τις λεσβιες, την εξελιξη του ανθρωπινου ειδους. Τα...πλασματα αυτα τα θεωρω μια ανωμαλια, μια διαστροφη που δεν εχει σχεση με ορμονες και μαλακιες, αλλα εχει ΑΜΕΣΗ σχεση με την παιδεια και φυσικα τις "ακτινοβολουσες εικονες" του κουτιου.
Δεν εχω πολλα λεφτα. Εχω ισα, ισα να βγαινω, να παιρνω μια φορα στο τοσο κανα σουβλακι, καμια ζαμπονοτυροπιτα, κανα φραπε. Ισως φταει, που οι γονεις μου με μαθαν οικονομια, καθως ζησανε και αυτοι σχετικα δυσκολα, εκει στα "πολυαγαπημενα" κομμουνιστικα καθεστωτα. Ο πατερας μου,δεν μου αγορασε αυτοκινητο, δεν μου πηρε κινητο, ουτε κανα καινουργιο σπιτι. Ενα του 67΄αγορασε με δανειο που θα ξεχρεωνει μεχρι το 2026. Στην κυριολεξια οτι χρημα μπαινει στο σπιτι, παει στους λογαριασμους, στο δανειο, στις λογοθεραπειες της αδερφης μου και μια-δυο φορες εκδρομη μεχρι το σουπερμαρκετ.
Πιστευω στον Θεο, δεν πιστευω στους παπαδες. Οι ανθρωποι αυτοι ειναι, επιχειρηματιες και καλοι μαλιστα. Πιστευω ολη η υποθεση των φακελακιων, ξεκινησε με αυτους. Α, ρε Παπα με τους αγαθους χριστιανους σου. ΟΥΣΤ.
Δεν πιστευω στα "Ταλεντα", πιστευω πως απλως καποιος δεν εχει αναδειξει το ταλεντο του, γιατι απλα δεν εχει βρει την κληση του ακομα ειτε δεν την εχει εξασκησει αρκετα. Δεν γεννιεται κανεις αγιος. Δεν πεθαινει κανεις αγιος.
Δεν ανηκω σε κομματικες οργανωσεις, κινηματα και δεν λογοδοτω σε νταβατζηδες. Δεν φυλακιζω την σκεψη μου, με στημενες ιδεολογιες.
Δεν υποκυπτω στις δυσκολιες, οσο και αν με λυγισουν. Εχω γονατισει σε καταστασεις, αλλα σηκωθηκα. Δεν μπορω να κανω αλλιως. Εαν θελω να κρατησω ψηλα το κεφαλι μου, πρεπει να ορθωνομαι και να επιβαλομαι στο πουστη που με εριξε, να του γελαω στα μουτρα, να τον φτυνω απο αηδια. Δεν σεβομαι κανενα που δεν αξιζει τον σεβασμο μου.
Αμα βλεπω πως λεγονται μαλακιες, δεν συζητω καν. Σηκωνομαι και φευγω. Δεν εχω χρονο για σπαταλη.
Δεν εχω ομως προβλημα, να συμμετεχω σε συζητηση μεταξυ, κομμουνιστων/φασιστων/αναρχικων.
Ας σου περιγραψω και λιγο τι ειμαι.
Ειμαι μαλακας. Ναι, κι ομως.
Ειμαι ιδεαλιστης και πιστευω πως ο υλικος κοσμος ειναι απλως μια παραμορφωμενη αντανακλαση του εαυτου μας. Ειναι καποιες ατελειες, που μας κανουν αυτο που ειμαστε αλλα και αντιστροφως. Δυστυχως ή ευτυχως.
Ειμαι δυστροπος, βλασφημος, αθυροστομος, αναποδος, περιεργος, αντικοινωνικος και πραγματικα χαιρομαι για αυτο.
Το προτιμω απο το να ειμαι ενα ατομακι, με προβλεψιμες ασχολιες και συμπεριφορες. Καθε μερα μου ειναι ιδια αλλα και διαφορετικη.
Μεσα στην ρουτινα της γκριζαρισμενης Αθηνας, βρισκω νοημα στην καθαρια και γαλαζια αντανακλαση του δρομου.
Αγαπω τη πολη που μεγαλωσα, περισσοτερο και απο ανθρωπους που γεννηθηκαν εδω.
Μου ειναι δυσκολο να συμβαδισω με μοντερνα προτυπα. Δεν μεγαλωσα, με αυτες τις λογικες. Ο πατερας μου προτιμουσε να μου παρει ενα γαμωποδηλατο να κοβω τις βολτες μου, παρα να με παει σε καποιο λουνα παρκ να μαλακιστω. Η μανα μου προτιμουσε να μου παιρνει βιβλια, παρα κασεττες για το Sega μου. Δεν μπορω να πουλησω τη ψυχη μου στο βωμο της ξεφτιλας. Οφειλω, σε ολους τους ανθρωπους που με ξερουν και με νιωθουν, να σταθω στα ποδια μου και περηφανα και με ψηλα το κεφαλι, να κοιτω τον ουρανο χωρις ντροπη.
Και ξερεις κατι μαλακα? Εγω δεν εχω φιλους. Ουτε εναν. Εχω αδερφια. Οι υπολοιποι ειναι απλως γνωστοι.
Και απο εχθρους? Μπολικοι. Και τους πιο πολλους, δεν τους εχω γνωρισει καν.
