Ο κοσμος

Καμαρωτοι, καμαρωτοι - ενα ματσο απο ΣΚΑΤΑ.
Αυτη η φραση, αντιπροσωπευει ενα 90% του πλυθυσμου ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ και ναι ρε ρουφιανοι, ειμαι απολυτος με αυτο το ποσοστο. Μη σου πω, παραπανω. Ολος ο κοσμος παει μπροστα, αλλα αναποδα, ολοι οι ανθρωποι ζουν καλα και ωραια, αλλα στον υπνο τους. Ο υπνος στις μερες μας εχει ταυτιστει με τον ξυπνιο και καταληγουμε να εχουμε ενα καρο με σκατα, που ενδεχομενως να βρισκει κοινα πραγματα να "συζητησει" ή να συγκρινει ή δεν ξερω εγω τι αλλο μεσα σε μια κατασταση μονιμης ΛΗΘΗΣ.
Ολοι ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι κανουν κατι, θελουν να πιστευουν πως εχουν μια Α' ενασχοληση με κατι, αλλα στο βαθος απλως κοροιδευουν τον εαυτο τους.
Ολοι θελουν να νομιζουν πως ειναι κατι και οταν τους λες ΤΙ ΕΙΣΑΙ και ΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ, σου απαντανε με υβρεις και διαφορων ειδων μπουρδολογιες του τυπου "Ρε εγω ειμαι ΑΥΤΟ ή ειμαι το αλλο...ή εσυ τι εχεις κανει κτλ" Οταν ψαχνεις ομως να βρεις καποιον να λογοδοτησει  για αυτους και να πει, "Ναι ρε φιλε, ο ταδε κανει αυτο ή μπορει ο ετσι να ειναι σκατας σε αυτο αλλα σε κεινο ξερει τι κανει και τετοια" το μονο που βρισκεις, ειναι ενας καθρεπτης στον οποιο σε παρεπεμψε αυτος-ο-γαματος-που-τα-ξερει-ολα.

Τα παπαρια μας κουνιουνται.

Ζουν σε μια αυταπατη, σε ενα δικο τους ανυπαρκτο κοσμο, χρισμενοι απο μονοι τους βασιλιαδες, μαγκες και γνωστες των παντων. Εκφερουν γνωμη για ολους και για ολα και δεν δεχονται ουδεμια κριτικη ΑΡΝΗΤΙΚΗ για τα σκατα που κανουν. Θελουν ολοι να ακουνε καλα λογια και μπραβο, ακομα και ο πιο σκληροπυρηνικος αρχιδας θελει, να ακουει μονο καλα λογια.
Δεν εχει τα αρχιδια να ακουσει και να προσπαθησει να δει μηπως υπαρχει μια αλλη διεξοδος στην τελειοτητα αυτου που κανει. Απλως κανει το δικο του. Ναι ρε δε λεω και γαμω να κανεις του κεφαλιου σου, αλλα οταν ερθει η ωρα που θα κριθεις απο τα χρονια, ΑΜΑ εχεις τα αρχιδια και κανεις τον απολογισμο, πιστευω ή τουλαχιστον θελω να πιστευω, πως θα δεις οτι ολα δεν ηταν ωραια και χαρουμενα και πως η ηλιθιοτητα σου σε σταματησε απο το να εκπληρωσεις τα μεγαλεπηβολα σχεδια σου στον α' ή β' τομεα.

Δια αυτου λοιπον καταληγω στο οτι ο κοσμος ειναι ενα ματσο απο σκατα που ξερουν τα παντα για τους παντες αλλα δεν βλεπουν μπροστα απο τη μυτη τους. Κολυμπαει μεσα σε μια λιμνη απο εκφυλισμενες αποψεις, βλαβερες για το ανθρωπινο ειδος, σε ενα πλανητη πουστηδων,και οπισθοδρομικων και νεοφιλελευθερων ιδεων. Καπου, καπου υπαρχει το φως, αλλα το πνιγει η βρωμια της ανοητης μαζας.