Νυχτωσε αποψε νωρις.

Μου δωσαν, ταμπελιτσα και νεκροταμπελο με το ονομα μου.
Το νεκροταμπελο το κρεμασα, στο λαιμο μου και το νιωθω σαν σφικτη θηλια. Την ταμπελιτσα την κολλησα στο "καλο" μου χιτωνιο, για να με αναγνωριζουν οι γαλοναδες πιο ευκολα. Ταμπελιτσα- δεν την λενε αδικα και ατυπα οι ενστολαδες, ρουφιανο. Με συραν στην ενδυση ομως πρωτα και αφου με γδυσανε οσο πιο γρηγορα μπορουσαν, απο την υπομονη και περηφανια μου, μου δωσαν ρουχα, αρβυλα, μπερε και με στειλανε για φωτογραφιες. Μετα μου κουβαληθηκε και ενας με 2-3 "σαρδελες" και μου το παιζει ανωτερος. Πρεπει λεει να κανω οτι λεει χωρις ενδοιασμους. Ποιος? Εγω. Ναι. Να παει να γαμηθει. Στην πυλη αποχαιρετησα με χαμογελο τον πατερα μου και μετα απο 3 βδομαδες βγηκα με ενα σαπιο σπορο στη ψυχη μου. 3 βδομαδες μετα, ενας πολυ μικρος χρονος και νιωθω πιο γερος απο οταν μπηκα. Γιατι μεσα ειδα μια μικρογραφια της κοινωνιας μας, εντελως κυνικη και ατοφια. Ρουφιανοι, ποζεροι, βυζματα, γλυφτες, βλακες, κενοι, σωστοι, ντομπροι, χαρουμενοι. Ενα βρωμικο χακι θεατρικο που πρεπει να παιξω για περιπου 8 μηνες ακομα. Μια πρασινη σταγονα σε μια πρασινη θαλασσα. Εδω ακομα και αναμεσα σε πολλους, νιωθεις μονος. Αυτα που υποτιθεται μπηκες να διδαχτεις τα ποδοπατανε ασυστολως οι ιδιοι οι δασκαλοι σου. Και νιωθεις ακομα πιο μονος.


Εκλεισα τα 22 μου μεσα σε ενα θαλαμο με 19 μαντραχαλεους. Εκλεισα τα 22 πριν μια βδομαδα, στις 7 του μηνα, αναμεσα σε φαντασμενους "ανωτερους". Δεν με πειραξε αυτο. Με πειραξε πως δεν ενιωσα τιποτα. Δεν προσεβληθει ο εαυτος μου απο την βρωμια εκεινη που βαλανε, να μας διατασει. Μηπως εχω αρχισει και απορροφαω ολη αυτη τη παρακμη? Γινομαι δεκτης? Σαπιζω σιγα σιγα? Θα γινω και εγω ενα απο τα τομαρια που κυκλοφορουν εξω?




Μακαρι να με φωτισει ο Θεος να περασω ανεπαφος αυτη τη δοκιμασια. Γιατι ο στρατος ειναι πιο πολυ ψυχικη-νοητικη δοκιμασια. Μακαρι λεγω, να με φωτισει, να βαδισω στο σκοταδι τους σαν σκια. Αορατος.
Μη νομιζεις, δεν βρηκα ξαφνικα το θειο φως, ή πιστεψα λογο του στρατου στον Θεο. Οσους με ξερουν, ξερουν και τα χουγια μου. Ξερουν και την πιστη μου. Ξερουν που την οφειλω.


Νυχτωσε αποψε νωρις και ορκιστηκα σημερα ενα βρωμικο ορκο. 14 Οκτωμβριου ορκιστηκα Στρατιωτης. Τωρα μπορειτε να κοιμαστε ησυχα, καθως ο Στρατος απεκτησε ακομα ενα ζευγαρι χερια να κανει αγγαρεις και θαλαμοφυλικια.


Αντε και καλο μας βραδυ.


Ονειρου Αυτοχειρας.